27 December de dag na kerst.......

Accepteer wat nu gebeurt, alsof je er zelf voor gekozen hebt. Het zal je leven miraculeus verbeteren.

Donderdag 27 december 2018. Kerst 2018 zit er alweer op en ik was er gewoon nog bij! Mijlpaal, alweer! En ondanks de mindere momenten waren daar de beste momenten tussen! Dus kerst 2018 was geslaagd. Eigenlijk had ik dus mijn eigen kerstsprookje, echter onze vrienden beleefden een horrorkerst. Daar gaan alles niet zo `gemakkelijk` als het hier lijkt te gaan. En hoewel kerst voorbij is blijft het kaarsje voor deze mensen dapper branden!

In 2000 was kerst voor ons ook een horrorkerst. Op kerstavond verloofden Chris en ik ons min of meer aan het avondeten maar die avond werd overschaduwd door mijn moeder die ziek was. Ze zag pips, had hoofdpijn, kon moeilijk praten. Maar volgens haar was er niets aan de hand en wilde ze gewoon even liggen. Een nachtje slapen zou wonderen doen was haar mening. Echter vertrouwden wij het helemaal niet en gelukkig maar want ze had gewoon en een hersenbloeding en een hartaanval! De angst die we allemaal op dat moment voelden was ongekend, de zenuwen, ongerustheid en vooral ook paniek. Nooit zal ik het beeld in het ziekenhuis vergeten, mijn vader die mijn moeder reed in de rolstoel (ze weigerde een bed, er was immers niets) ze kwamen terug van de scan. Mijn moeder wit weggetrokken, mond die schreef hing en toch proberen te lachen. Mijn vader ineens 10 jaar ouder achter de rolstoel, vol angst in de ogen en toch proberen een grapje te maken over Niki Lauda waardoor mijn moeder spontaan bij aankomst op de kamer moest overgeven. Veel overgeven in zo'n klein kartonnen bakje (ik snap nog steeds niet waarom die bakje zo belachelijk klein zijn volgens mij is er niemand die genoeg heeft aan zo'n bakje ...dit geheel terzijde 😊) en toch nog dapper lachen ondanks de angst in ook haar ogen. De spanning om de uitslag, gelukkig niet lang. En toen de worden, precies weet ik die niet meer want dat gedeelte is vervaagd. Het was niet goed, dat was het eerste wat hij zei. Een hersenbloeding, een hartaanval en een HB-gehalte van ik geloof 2.9. Daarna ging alles in een sneltreinvaart. En gelukkig, zo gelukkig en dankbaar was mijn moeder na 2 weken weer thuis! Met geen zichtbaar blijvend letsel! Het enige wat nog moest volgens was een operatie in verband met een vleesboom (volgens mij een heel bos) in de baarmoeder! Dus volgde hierop nog een lange weg. Maar die resulteert wel in de mooie momenten van nu!

Kerst is daarna bij ons nooit meer echt hetzelfde geweest. Mijn moeder, die altijd het liefst het hele huis volbouwde, deed er minder aan en soms gaf ze aan dat het niet meer hoefde. Terwijl vóór 2000 kerst bij ons altijd traditiegetrouw bestond uit de kerstmis op kerstavond, de warme chocomelk en kerststol erna samen met de buren en of familie om vervolgens de kadootjes open te maken. Mijn vader maakte het ieder jaar spannend. De romanticus in hem (die diep verborgen zit zoals velen weten 😊) kwam met kerst altijd naar boven. Hij veraste mijn moeder altijd op een aparte speciale manier. Een nieuwe briljanten armband, gewoon in de boom gehangen tussen al het goud en glitterwerk, ja er moest echt nog een cadeau zijn voor mama dus we moesten goed zoeken! Die bleek gewoon in de boom te hangen, mooi te schitteren zonder op te vallen! Dan een andere kerst waarbij hij het voor elkaar kreeg in een chocolade kerstbal een ketting (volgens mij, mijn moeder was destijds net een ekster en hield van alles wat schitterde en blonk 😊) te plaatsen. Hij gaf die precies aan mam en die zei eerst nog ik heb geen trek... Kortom zoveel mooie herinneringen. Wat ik ook niet vergeet ik denk dat ik 16 of 17 was en een nieuw zadel kreeg onder de boom (uiteraard zelf uitgezocht) het was super moeilijk om te moeten wachten en toen kerstavond 'jaja, het mocht' alleen was er natuurlijk toen geen paard aan huis, dus die arme zus die werd gezadeld en moet afzien met het nieuwe zadel op haar rug.

Tja, herinneringen.... We dragen ze allemaal bij ons. Soms leuk, soms minder leuk maar in alle wegen bepaald het de bladzijdes van ons eigen boek. Ook deze kerst staat in onze herinneringen. Voor mij helaas zonder kerstmis in de kerk maar wel op televisie, maar het belangrijkste was dat we samen waren!

Fijne dag.