Back on track....

En om maar met de deur in huis te vallen dat back on track is vooral van toepassing op mijn stoelgang. Dus vlag uit en vooral Vaseline weer in de kast! Ook Chris is gelukkig weer redelijk goede doen en dat maakt het leven, vooral voor mij, een stuk makkelijker. Ik weet niet of ik dat destijds al getypt had maar daags na de martelgang van het trekken van de kies had hij in de nacht zoveel pijn dat hij in de ochtend de tandarts weer gebeld heeft. En wat bleek... de kies achter diegene die getrokken was moest een wortelkanaalbehandeling ondergaan. Dus weer een pijnlijke ervaring voor mijn allessie... Gelukkig werd het daarna wel snel beter. Nu heeft Chris nog wel last van de draadjes in zijn mond en zijn kaakgewricht die vooral door al het gewrik ontwricht is volgens mij :). Morgen gaat hij naar de tandarts om alle hechtingen voor zover mogelijk te laten verwijderen hopelijk eind goed al goed.

Welnu het is alweer september ongelooflijk hoe snel de tijd gaat! Deze maand heb ik mijn blog alweer 3 jaar! Wie had dat ooit gedacht? Ik in ieder geval echt niet. Hoe anders ziet ons leven er nu toch uit, toen was alles zo enorm emotioneel en ongecontroleerd. Echt het leven of eerder overleven van dag op dag. In sommige gevallen zelfs van uur op uur en wat lijkt dat nu alweer ver weg. Ik was in die eerste periode ook echt ziek, ziek van vooral de kuren, de angst, de verwardheid ach van zoveel meer. Als ik dan soms weleens terugkijk op die tijd mag ik best trots zijn op mezelf. Maar vooral trots op mijn allessie, mijn ouders, mijn zus, familie, vrienden alles is zo verdomd belangrijk in die periode de wil om door te gaan en toch de positiviteit te blijven vasthouden en als ik voor mezelf spreek ook de zwarte oftewel galgenhumor. Ik heb natuurlijk echt in deze jaren echt onwijze klote momenten gehad maar gelukkig heb ik volgens mij (zeg ik even zelf) nog niet één keer zelfmedelijden gehad. Dus als dat stiekem toch een keer doorsijpelt in mijn blog... please say it!

Dan even een ander stukje over het ziek zijn. Volgende week komt mijn 'zaak' voor het tuchtcollege. Naast de rechtszaak waar gewoon absoluut geen schot in kwam doordat de verzekeringsadvocaat van het ziekenhuis alles van de hand wees en ieder woord zeg maar soort van tegengestelde richting terug speelde. Super en super irritant en bovenal mega frustrerend. Dus naast deze lopende rechtszaak heb ik een procedure gestart bij het tuchtcollege. De zitting stond eerst al in April maar net zoals de rechtszaak wisten ze dit ook uit te stellen. Maar nu lijkt het dan toch echt door te gaan. Dit vergt enorm veel energie van mij. Iedere keer is het oprakelen van alles enorm zwaar en frustrerend. Hoe meer ik me er dan weer in verdiep hoe meer ik het ongelooflijk vind dat er op de manier gehandeld is door het ziekenhuis. Laat me één ding tegen eenieder zeggen die iemand kent met een melanoom of zelf een melanoom heeft. Luister naar je lichaam en laat je nooit wijs maken dat als je iets voelt ze aangeven dat het zo maar littekenweefsel is. Als je een scan krijgt dat je nooit en te nimmer een toevalsbevinding kan hebben, je bent immers al bekend met de meest agressieve vorm van huidkanker een toevals bevinding is als je bijvoorbeeld een bot breekt, je een scan krijgt en ze dan iets vinden. Maar niet als je bekend bent met een melanoom. En hiermee suggereer ik echt niet dat je wantrouwend moet zijn. Ik probeer alleen te waarschuwen niet blind op een arts te vertrouwen. Ga naar een melanoomcentra, de gespecialiseerde academische ziekenhuizen. In deze tijd moet ik zeggen dat ik ook veel steun heb kunnen halen bij de stichting Melanoom. Wat zit daar een kennis en kunde, onafhankelijkheid en eerlijke antwoorden. Ik weet natuurlijk helemaal niet waar dit alles toe zal gaan lijden maar ik hoop echt dat er erkenning zal komen. En niet voor eigen gewin maar vooral voor de mensen (patiënten) die volgen. Er zijn zoveel mogelijkheden meer dan wij aannemen. Dus blijf alert and never give up!

Wel ik ben al een uur aan het typen terwijl ik en Chris zaten te kijken naar het programma De Beste Zangers. GEWELDIG-programma en wauw... Stef Bos wat een stem! Allemaal goed maar die stem pakt je, raakt je en voed je gewoon!

Ik zeg, fijne avond!