Eerste ritje MUMC 2021...

Zo daar zijn we weer een keer na een redelijk lange tijd van afwezigheid op mijn blog. Reden? Nou eigenlijk geen reden specifiek dus dat is in principe al goed nieuws toch!

Alweer 3 weken geleden Kerstmis. Helaas voor ons,.net als voor iedere goede burger, zonder familie of vrienden. En om heel eerlijk te zijn, het was ook wel oké zo. Geen buitensporig gedrag qua eten (afgezien van mijn eeuwige trek in van alles) of drinken. Wel hadden we een grote hoeveelheid sushi besteld wat uiteindelijk resulteerde in 2 dagen sushi-plezier! Zó lekker 😇... na de kerst snel genoeg alweer oud op nieuw. Dit keer zou het zonder vuurwerk zijn dus geen stress op stal, had ik gehoopt... om 12 uur was er toch best heel wat vuurwerk in onze omgeving. Dus toch maar hetzelfde ritueel als altijd, radio aan op stal paardjes hooi en appeltje en door de stalramen kijken naar het vuurwerk in de links en recht naburige dorpen. Max had de vuurwerkprimeur en eerlijk gezegd het interesseerde hem niet echt, dat is mooi mee genomen. Na een half uurtje op stal de lampen en radio uit gedaan en even mijn ouders gelukkig Nieuwjaar gewenst. Dat was het eigenlijk, niets meer of minder. En het was goed zo... voor nu dan 😉.

Dan een korte update hoe het verder lichamelijk gaat. En dat is helaas weer wat minder. Na de bloeddrukverlagende medicijnen (Candesartan) leek de hoofdpijn even verdwenen, ik had goede hoop dat dit blijvend zou zijn. Helaas is het er weer, gelukkig niet in de erge fase zoals een paar maanden terug met bijna dagelijks migraine maar nu een paar keer per week toch wel flinke hoofdpijn waarvan 2 x migraine in 2 weken dus valt dit reuze mee! Voor de rest veel gewrichtspijn en zo stijf als een oud wijf. Wat ik stiekem natuurlijk ook alweer ben 🤣.

En zo is het dus vandaag 11 januari 2021. Op dit moment zitten we in de auto op de weg maar huis. Ik had vanmorgen om 10 uur een afspraak bij de Reumatoloog voor de gewrichtspijn en stramheid. We waren netjes op tijd en eigenlijk voor het eerst dat we in het ziekenhuis ergens moesten zijn en de weg moet wisten. Nou moet ik zeggen de afdeling reumatologie ook echt niet op de meest prominente plek in het ziekenhuis ligt. Zeg maar ergens een beetje weggestopt. Nadat we net waren gaan zitten werd ik al geroepen. En zoals ik met al beschreef dat de afdeling niet op de meest prominente plaats lag, het kamertje van de Reumatoloog was nog veel verder weggemoffeld.

Een klein hokje met bureautje, 3 stoelen wastafeltje en dan ook nog een bed! En dat alles op 8m²! Wat dat betreft wel in de lijn van de toekomt, tiny house en tiny examination room! Een vriendelijke vrouwelijke arts (met ongelooflijk koude vingers) nam uitgebreid de tijd te vragen en te onderzoeken. Ikzelf vind het altijd lastig om alles precies te omschrijven. En met zoveel pijntjes is het ook weleens lastig alles te benoemen... gelukkig is daar dan mijn allesie voor, die dan aanvulling geeft en mij afremt als ik alweer klaar sta om alles in te vullen voor de arts. Ik denk namelijk nog steeds alles te kunnen verklaren.... Zal ik dat ooit afleren? Maar goed na 40 in deze tinyroom stonden we weer buiten het kamertje met op zak een verzoek voor röntgenfoto's van bekken, heup en bovenbenen en wat later ook bleek mijn handen. Dit had ik eigenlijk niet echt mee gekregen. Wel had ze gezegd dat ik artrose had in mijn handen, waarna ik het daarmee deed als afgedaan. En 2 bloedafname formulieren. Eerst even naar de afspraken balie voor de bel-uitslagenafspraak over 2 weken en daarna door naar beeldvorming waar we gelukkig direct geholpen werden! En zo zaten we na 1.5 uur weer in de auto een goed gevuld programma met de Reumatoloog, röntgenfoto's en bloedafname!

Uiteraard zo even langs de KFC want ik ben een grote meid geweest!

Fijne dag!