Hi there....again....

Soms heb je alleen maar een knuffel van de juiste persoon nodig om al je stress te laten wegvloeien.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter. Nu ik hem uittypte meen ik dat ik deze al eerder aan het begin van een blog heb gebruikt. Hoe dan ook, het is voor mij wel een waarheid. En ik hoop dat velen van ons die juiste persoon op deze momenten naast hun hebben net als ik!

Nou, daar ben ik weer eens na een hele tijd (even teruggekeken) om precies te zijn 25 dagen! En ook toen had ik alweer een paar weken niet geschreven.... En het is eigenlijk niet eens zo dat ik niets heb mee gemaakt of gedaan heb want als ik eerlijk ben is het, op mijn manier, zelfs druk geweest.

Terugkijken heeft nooit zoveel zin, behalve als het mooie herinneringen zijn, dus doe ik dat vooral niet. Maar zoals ik al schreef het was niet allemaal naar, integendeel ik heb ook hele goede en leuke dagen gehad! Dus in een vogelvlucht de mooie nieuwe herinneringen.

Oud en Nieuw gevierd in een nieuw jasje J, dat wil zeggen in plaats van met zijn tweeën waren we nu met zijn vijven en hoewel het 12 uur moment hetzelfde was als altijd, op stal bij de paarden en katten met de radio keihard, waren we ook samen buiten en genoten we van het vuurwerk van onze knappe buurman en buurvrouw en de omliggende dorpen! Ver genoeg om ervan te kunnen genieten... De paarden waren vrij rustig al miste Kaat Bas enorm. Zij was degene die echt onrustig was helaas. Echter duurde het hier maar een dik half uur daarna was er weer de rust, daar waar wij zo van houden. Terug naar binnen merkte we wel dat Cooper echt van slag was. Hij lag onder de trap, wilde niet buiten een plasje doen en trilde. Zielig altijd dat die dieren er zo van slag van kunnen zijn, dus die is mee naar boven gegaan en heeft hier echt tot een uur of 4 liggen trillen. Gelukkig sliep ik toen nog niet zo goed in de nachten dus waren we samen wakker! Overigens de dag erna was er niets meer aan het handje en leek het gewoon alsof er nooit een jaarwisseling had plaats gevonden. Gewoon een nieuwe dag, daar waar we blij om moeten zijn!

Na de jaarwisseling kreeg ik ineens een ingeving dat ik even wegwilde. Dus snel mijn dag-date van die woensdag na oud op nieuw ge-appt en de dag-date naar een anderhalve dag-date gezet en een reisje naar Praag geboekt. Even eruit, ik had het echt nodig. Want hoewel ik eerder schreef dat je niet achterom moet kijken als het niet helpt wil ik toch wel even laten weten dat het me niet zo goed afging afgelopen tijd. Mentaal en lichamelijk is het echt wel zwaar. Het bultje achter in mijn nek maakte mijn gemoedstoestand er niet beter op en vooral in combinatie met de scan in het vooruitzicht. Die vandaag is geweest. Maar goed Praag was geweldig, geweldig mooi, geweldig lekker gegeten, een geweldig lekkere massage, een geweldig hotel, geweldig gezelschap en geweldig vermoeiend. Ik heb 1.5 dag bij moeten tanken, maar oh, het was het echt wel waard!! De massage was wel een confronterende zaak. Juist daar waar je niet echt een confrontatie met de ziekte verwacht.... Ik kon niet langer als een dik kwartier op mijn rug liggen. Pijn, veel pijn dus verliggen, weer verliggen en uiteindelijk in de zithouding verder gegaan. Maar wel de behandeling afgemaakt dus... wat zeik ik nu. Ook nog heerlijk gelachen want wat zagen we er sexy uit in onze wegwerponderbroekjes. Omdat ik er zo van onder de indruk was hebben we er mee naar huis gekregen! Sexy pants en niet alleen voor mij maar ook één voor Chris. Ik heb hem alleen nog niet zover gekregen dat hij hem aandoet.... Dus die foto zal ik nooit kunnen maken J...

Ondertussen ben ik stiekem al een hele (ja echt waar) maand aan het sporten. Nou ja sporten dus niet echt wat de meeste van ons zich daarbij voorstellen... Het is meer een beetje conditie proberen op te bouwen maar dan voor het echie... Ik doe het (whoa wat klinkt dit raar) 2 keer per week onder begeleiding van de fysiotherapeut. En het gaat me natuurlijk niet snel genoeg en merk nog geen verbetering... Maar ik probeer door te zetten en er toch wat op vooruit te gaan. Wat wel het meest bizar is is de Egym-app... Die app zegt gewoon dat mijn biologische leeftijd 30 jaar is!!! Geweldig, mijn bovenlichaam 21 jaar, mijn 'core' 29 jaar en mijn onderlichaam vanaf mijn heupen 40+. Dus hé ik zeg, die app klopt niet JJJ.

Ik probeer nog meer terug te halen wat en hoe wat maar zie dat het ineens al kwart over 11 is.... We (allesie en ik) liggen samen op bed en kijken naar Hoogvliegers dus het gaat gestaag zeg maar J. Wat wel een vermelding waard is..... (tromgeroffel) Terror slaapt door!! Ja echt waar al een paar weken nu! Helaas ziet hij Spyker nog steeds als prooi en ligger er heel vaak hele plukken haar in het huis wat echt zielig is. Maar ik (we) zijn super blij dat hij doorslaapt. Ik moet zeggen dat ik zelf ook beter lijk te slapen, dat wil zeggen ik word wel iedere keer wakker maar ga (probeer) niet naar beneden te gaan en zet mijn luisterboek aan. Hierdoor val ik vaak na een half uur weer in slaap. Dus ook wel een tromgeroffel waard! Afgezien van de laatste paar nachten maar dat kwam puur door de spanning omdat je weer richting scan en uitslag gaat...

Wordt vervolgd!

Fijne avond.