Hospital friday....

Je kunt alleen tijd verspillen als je vergeet ervan te genieten.

Oh.... het lijkt wel of ik bij de sale van de bijenkorf ben. Nee, dat klopt qua leeftijd dan weer niet. Hmm, dan vermelden we het anders... uitje stichting Zonnebloem... maar goed ik ben er mee geholpen, blij hier te zijn, fijn het te mogen mee maken en meer van dat soort positieve kreten. Buiten schijnt het zonnetje, de rit hiernaar toe was ontspannen en Chris heeft thuis alles gedaan zodat ik als luie fox op mijn elfendertigste mezelf klaar kin maken. Echt de elfendertigste werd toch uiteindelijk weer gehaaste bedoeling omdat mijn enorme haardos (probeer niet te klagen ) gewoon echt niet wilde wat ik in gedachten had. Omdat ik mijn favoriete haarschuim en wax al met onze koffer naar Krimml heb meegegeven werd het nog een tikkeltje uitdagender.... resultaat....toch maar speldje erin... en dan mijn kleding, gisteravond met zoveel zorg klaargelegd. Het ligt nu verspreid over de hele bovenverdieping en is het uiteindelijk dus 6 met zorg samengestelde setjes (allen ook op de vloer en tafel gedeponeerd) later de kleding die ik nu aan heb. En wat denk je.....zit er gvd een 70-jarige met hetzelfde vest.....grrrr. Chris vindt het grappig ik daarin tegen....niet!Net bloed geprikt en eigenlijk wilden we tussen bloedprikken en oncoloog naar Wendy aan de overkant, echter is het zo druk dat ik later was als normaal dus zit er nu maar 20 minuten tussen, en dat halen we niet in zo'n mega groot ziekenhuis. Dus eerst maar oncoloog en wellicht daarna naar Wendy. Klein detail de vrouw met hetzelfde vestje is weg....pfieuw!Wat ik helemaal vergeet afgelopen dagen de winterspelen... wat een prestaties we hebben ze wel gevolgd. Alleen vandaag niet kunnen zien...maar net wel gelezen weer goud 1.000 mtr. Super goed!! Toppers

Nou we zijn weer thuis, het was weer een enerverende dag zullen we maar zeggen. Na het bloedprikken zaten we in de "huiskamer" en na een tijdje kwam daar een stel wat ging praten met een ander stel wat er al zat. Maar dat waren echt van die luidruchtig aanwezige mensen. Ik denk dat één van de mannen zelfs arts of medisch analist was, want wow wat een waterval aan ingewikkelde woorden en termen en vooral afgeven op het ziekenhuis.... Spijtig te horen, maar realistisch als ik kan zijn weet ik dat iemand een nare ervaring kan hebben met iemand of iets in een ziekenhuis (look at me) echter deze meneer was gewoon echt niet realistisch.... En dan moet ik echt (mondig als ik kan zijn) op het puntje van mijn tong bijten om niet vragen te gaan stellen zodat de beste man doorkrijgt dat wat hij zegt kant nog wal raakt en ook zeer tegenstrijdig is, maar a la ik heb een bloedblaar op het puntje van mijn tong dus dat zegt genoeg. Na een kwartier gingen we naar de wachtruimte voor ons gesprek met de oncoloog en het liep een beetje uit. Toen kwam de oncoloog naar de wachtkamer en riep een naam maar geen respons, terwijl overal duidelijk wordt aangegeven dat men in de desbetreffende ruimte dient te wachten om verder delay te voorkomen. Dus oncoloog naar de 'red room" (huiskamer) en na 5 minuten komt hij aan lopen... met de heer Blaaskaak.... Tssss.... Ik en Chris keken elkaar aan en zeiden tegelijkertijd het gaat flink uitlopen. En zo was het inderdaad.... Om kwart voor twee waren we klaar bij de oncoloog en hadden we een afspraak voor de scan. Dat laatste ging ook niet zonder slag of stoot want de mevrouw van de radiologie scheen niet te accepteren dat we van 27 februari tot 3 maart op vakantie gaan. Ik kon of de 1e maart of de 2e maart, nee de 5e zat echt helemaal vol en de 6e kregen ze niet voor elkaar omdat de oncoloog vrijdag de 9e de scan uitslag wilde hebben. Ik had echt medelijden met de verpleegkundige die het voor ons moest regelen. Maar ja ja uiteindelijk hebben we een datum... de 6e maart! Toch weer spannend en wellicht ook hoopgevend, we proberen alle negatieve shit maar achter ons te laten.... En toch weet ik zeker dat ik daar snel op terug kom, want die negatieve shit zit me hoog.... Heel hoog.....

Gelukkig was alles weer goed genoeg voor mijn cocktailtje en ben ik weer verzadigd van strijdlustige stoffen (afijn dat hoop en denk ik dan maar) het prikken ging gelukkig in één keer goed al zei ze wel dat mijn aders raar liepen.... Ben gewoon een beetje raar ! Na het infuus zijn we naar afdeling A4 gesneld om stoere stijder Wendy een bezoekje te brengen en wat was ik blij toen ik haar in het bed zag liggen. Zo knap! Sterke stoere vrouw, uiteraard vol met pijnstilling maar wat een bikkel Wendy 2.0 here you go girl!!

En zo eindigt mijn dag voor vandaag, bij thuiskomst eerst even naar stal kijken of alles binnen was (kippetjes en Tom en Poes) en daar miste ik Tom... dus paniek ik roepen, geen gehoor... Chris was inmiddels ook op de achterplaats en die hoorde miauwen dus ik nog een keer roepen en ja hoor daar kwam Tom uit de garage van mijn ouders, hij was stiekem tussen mijn moeders benen door geglipt (dit is heel raar om te typen ) en zat opgesloten... Nu staat alles op stal en gaan we (ik hoop eigenlijk dat ik niet hoef) hooi voeren en dan.... Heerlijk naar mijn mandje want ik ben echt helemaal gesloopt!

Heerlijk weekend gewenst.