Kaatje....

One small positive thought in the morning can change your whole day.

Ja, ja we proberen nog steeds vast te houden aan de goede dingen. Afgelopen dagen is er veel gebeurd en heb ik er eigenlijk weinig over te melden. Dat is nieuw in mijn geval. Ik geef de schuld (voor zover er een schuldige moet zijn) aan het warme weer. Heerlijk aan de ene kant, maar afzien aan de andere kant. Ik merk nu wel dat alles langzaamaan minder wordt. Mijn moeder kan dat niet uitstaan als ik dat zeg en geeft aan dat iedereen last heeft van de warmte. Oké best wel een punt wellicht maar ik kan gewoon veel minder en slaap meer, ook is sinds een dag of vier de diarree terug (daar gaan we weer) niet in alle hevigheid maar twee of drie keer per dag gepaard met hevige krampen. Wel toegeven na het bezoekje aan het toilet is het weer rustig. Volgende week weer afspraken ziekenhuis, huisarts en psycholoog dus dan gooien we het wel weer in de groep. Eind deze maand weer door de scan dus dat is ook wel weer even spannend.

Maar zoals ik aangaf is er veel gebeurd. Onder andere dus de maandag de 'paardenfluisteraar' maar daarover had ik al een klein stukje vermeld. Dinsdag een onverwachte dag met een bijzonder iemand. En gisteren Kaatje die opgehaald is door E-Quine.com (Annemarie) en haar team. Ik was eerlijk gezegd heel zenuwachtig. We hadden immers al een keer een poging gedaan tante Kaat op de vrachtwagen of trailer te krijgen zowel met als zonder verdoving maar dit verliep niet volgens plan. Wel het plan van Kaat om gewoon nog even te blijven maar niet die van ons, tijd om naar de kostschool te gaan. Dus gisteren een grote paardentrailer (3 paards) met eventueel voorlader en draai mogelijkheden voor Kaat in de sluis van de weides gezet en met behulp van hekken en professionaliteit en een dosis geduld stond ze na 3 kwartier op de trailer en een dik half uur later in haar nieuwe tijdelijke stal. Het was indrukwekkend om te zien hoe de gedachten van Kaat door Annemarie werden weggeleid van het trailer issue. Hoofd naar links, dan naar rechts, stapje opzij, in geen geval omkeren en zo ging het door. Kaat kreeg geen tijd om in blinde paniek te raken en was geheel met haar gedachten bij Annemarie en hetgeen zij van Kaat vroeg. Dat is pas praten met paarden en met geweldig resultaat! Toen ik en Kees (fokker Kaatje) in Melick (daar waar ze naartoe is voor training) aankwamen stond ze om zich heen te kijken in haar enorme loopstal. Binnen no time was ze vriendjes met haar pony-buurvrouw en enige tijd later stond ze rustig hooi te eten en te kijken wat er allemaal om haar heen gebeurde. Gisterenavond en vanmorgen al een paar filmpjes gehad waaruit blijkt dat ze het goed naar haar zin heeft en al goed acclimatiseert. Op stal hier is het rustig, Kaat was altijd heel aanwezig en de paardjes die hier nu staan zijn en staan heel rustig en gedwee. Zelfs Bas, haar weidemaatje, lijkt haar niet te missen. Er wordt niet gehinnikt of onrustig heen en weer gedrenteld en dat vind ik wel even stiekem ook heel prettig. De druk lijkt hier thuis iets meer van de ketel en dat is voor iedereen hier denk wel even goed. Neemt niet weg dat we haar missen en dat het ook weer een stukje afscheid nemen is en dat terwijl het 'to do' lijstje al bijna helemaal is afgevinkt.

Nu ik dit zo neer zet is dat ook iets wat wel speelt in mijn hoofd, ik ben klaar, voeg niets meer toe, zinloos, doelloos dat soort zaken draaien volop in de kolkende massa in mijn hoofd. Ik moet nog veel verwerken maar probeer echt weer op te pakken waar ik wil zijn, positief, met twee benen in het leven en genieten van iedere dag! We komen er wel!

Fijne dag

PS Bedankt voor de lieve appjes, mailtjes, kaarten en bloemen dit geeft me zoveel kracht!