Kort lontje.....

Vertrouw op jezelf. Je hebt al veel overwonnen en je zult je eigen oplossingen vinden voor wat er komt.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter vandaag! Geen aanvulling what so ever!

Om maar even gewoon met de deur in huis te vallen...... IK HEB SINDS 7 DAGEN GEEN AANVAL GEHAD. En ja, schreeuwerige hoofdletters omdat ik hier echt wel super mega blij mee ben. Niet in de eerste reden omdat dit betekent nog maar 358 dagen tot ik weer auto mag rijden :) haha!

Maar hoe gaat het nu want aanvalsvrij is natuurlijk helemaal top maar ik moet eerlijk zeggen het gaat niet zonder slag of stoot. Ik heb namelijk, hoe kan het ook anders, last van bijwerkingen. Niet voor de zo gevreesde depressie en of zelfverminking of doding, maar toch ik heb zeg maar een kort lontje.... Normaal gesproken is dit stukje lont bij mij al niet heel erg lang maar nu.... Erg kort zeg maar gerust... En dat heeft Chris helaas in levende live ondervonden. We zaten samen op kantoor en ik was een kaart aan het schrijven, we waren gewassen en gestreken voor een verjaardagsfeestje (wat ik gewoon in mijn hoofd een dag later gepland had... tot ik na het eten een appje kreeg of we niet in de feeststemming waren :)) toen ik vroeg wat er nog bij kon op de kaart. Ik had twee regels en was nog bezig met schrijven dus Chris gooit er een heleboel woorden uit, eerlijk is eerlijk het was nog leuk en gevat ook wat hij zei, maar echt in een milliseconde flipte ik helemaal. Ik smeet de kaart, de pen en de rest van de verpakking wat voor me lag op de grond en was zo onwijs boos. Ik ken mezelf natuurlijk wel een beetje maar dit was gewoon niet wie ik gebruikelijk ben. Dit was factortje 1000 of zo. Chris keek heel beduusd maar ging er in beginsel dus nog tegenin door aan te geven dat hij alleen wilde helpen, wat hij ook deed, maar ik was echt furieus want hoe kon ik nou zo snel schrijven, hij moest het zelf maar doen, hij wist dat ik niet meer zo snel kon schakelen.... Arme Chris, de wind van voren.... En bij mij hijgde de duivel in mijn nek... Wist niet van ophouden en bleef gewoon echt boos. Chris hield na korte tijd wijselijk zijn mond, er was immers toch niets met me te beginnen...., maar toen hij 10 minuten later in de auto probeerde het incident op rustige wijze te evalueren riep ik bijna krijsend dat hij als hij zo door ging beter om kon draaien omdat ik naar huis wilde.

Nou, dat dus.... Nu ik het schrijf schaam ik me er best voor maar op dat moment, no way! Ik, of eigenlijk de chemische ik, was het helemaal met mezelf eens en voelde alleen maar een rode waas omrand met een donkerzwart randje! Hierna heb ik nog een soort van woedeaanval gehad maar toen was ik alleen op stal ik hing het hoofdstel aan de schoonmaakhaak, tenminste dat wilde ik, maar ik hing tot 2x toe mis dus viel het tot 2x toe op de grond. Moeheid en evenwicht waren daar waarschijnlijk de oorzaak van maar voor mij reden om de peeskappen en springschoenen maar direct in de hoek te smijten... Daarna kwamen de tranen, wat is dit toch... Stomme vraag dit zijn gewoon de bijwerkingen. Afgezien van deze aanvallen zijn er geen woedeaanvallen meer geweest. Waar ik wel last van heb is de slaperigheid. Ik ben natuurlijk altijd al moe maar nu ben ik nog meer vermoeid als normaal, wat al niet normaal is in mijn belevingswereld. Kun je het nog volgen?

Maar goed, ik heb goed contact met de neuroloog en die gaf ook aan dat de meeste bijwerkingen na 1 a 2 weken wegtrekken en dat het er nu toch wel hoopvol uitziet en dat doet het natuurlijk ook. Mijn geheugen is trouwens ook wel een dingetje want ik dacht dus echt dat ik de 27e een MRI had maar dit blijkt nu zondag de 21e te zijn om 19 uur. En daardoor valt mijn hele planning waar ik zo naar uit had gekeken in het water. Ik zou namelijk naar Aalsmeer gaan. Eindelijk Queen weer een keer live zien en een paar leuke dagen met de familie Kuintjes en op zaterdag een wedstrijd en op maandag een IBOP en dan nog een bezoekje aan Nashville op maandag maar helaas, dit gaat allemaal niet lukken. De Valys trekt voor deze rit 4 uur en een kwartier uit en na 01:00 uur en voor 06:00 uur vinden er geen ritten plaats dus helaas gaat dit hele verhaal niet door. Dus duimen we maar weer vanaf het thuisfront uitkijkend naar de resultaten!

Waar ik ook naar uitkijk is de post van morgen. Want vandaag is de uitspraak van het tuchtcollege! Eigenlijk stond dit voor 13 november maar ik had een brief gekregen van het tuchtcollege dat de uitspraak vrijdag de 19e zou zijn. Erheen rijden is geen optie, te ver en Chris is er niet en een uitspraak is definitief dus goed of slecht je kan er niets aan veranderen dus wachten we af. Ik vrees een deceptie maar kan me aan de andere kant niet voorstellen dat ze om de bepaalde feiten heen zullen gaan. Afijn we wachten het braaf (zonder woede aanvallen :_)) af.

Het is half 11 en ik ga naar stal de paardjes doen!

Fijne dag