Kuiken-gekte.....

Eén van de gelukkigste momenten is wanneer je de moed vindt om los te laten wat je niet kan veranderen.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter. Geluk, gelukkig, gelukkigste.... Ik heb het in het begin van mijn blogleven veelal over deze paar letters gehad. Wat de definitie ervan is, wat ik persoonlijk als geluk ervaar en wat is geluk überhaupt.... Geluk zit in heel veel dingen, groot en klein. Geluk is voor iedereen anders en wordt ook door iedereen op een andere manier ervaren dus laat ik het geluk van eenieder niet weer onder de loep nemen of mijn eigen draai eraan willen geven, het is zoals het is (ook hiervoor dus..).

Het is woensdag half 10 in de avond en ik lig net op bed en besloot toch maar eens de IMac te pakken en een blog te typen. In mijn hoofd denk ik zelfs blog-matig, voor zover dit een echt woord is.. Maar van typen komt het de laatste tijd niet zo heel veel meer. Uiteraard speelt het mooie weer nu even mee, maar buiten dat vind ik er helaas niet de rust meer in die het mij eerder altijd wel gaf. Niet dat ik nu heel de dag rusteloos heen er weer loop te sjezen maar ik vind dat ik mijn tijd dan anders moet indelen. Er is zoveel te doen dat mijn hoofd weer overloopt van de plannetjes wat ik ga doen. Nee, sterker nog wat ik moet doen. Dit drukt enorm op mijn al lage (en alweer zeker een heel stuk hoger dan een jaar geleden!) energielevel. Dus ben ik vooral druk met denken wat ik moet doen. Vervolgens begin ik aan iets wat dan langer duurt of niet helemaal lukt en dan ben ik weer een hoop (ja echt geen hoopje je nog steeds een flinke hoop) ellende. Maar al met al moet ik niet klagen bedenk ik me nu, als ik echt een jaar terugdenkt dan doe ik echt veel meer! Kan ik ook eindeloos over filosoferen.... Waarom zou dat zijn? Ik denk, en dat meen ik echt, dat ik toch echt nu geaccepteerd heb hoe de situatie is. Nou, voordat we de vlag uit hangen dat denk ik nu even op dit moment en zo ook wat meer momenten. Er zijn ook echt wel momenten dat mijn innerlijke duiveltje stampend en schreeuwend op mijn linkerschouder staat te blèren dat het anders is, dat het anders moet en zeker ook anders kan! Maar voor nu, laat ik die maar lekker even lullen!

Goed, wat kan ik melden? Er zijn inmiddels 5 kuikentjes geboren waarvan er helaas 1 is overleden. Ik had in het begin 3 kuikentjes en besloot dat het beter was ze in 1 hok te doen met 1 moeder kip. Echter toen ik dat gedaan had was er 1 moeder kippetje heel zielig aan het tokken dus ik (nadat ik werkelijk 1 uur heb zitten observeren op een omgekeerde emmer) 1 kuikentje toch maar uit het aparte hok gehaald en terug bij die moeder gezet. Dit was in 1 van de nachthokken die de kippetjes hebben. Even een korte uitleg (moet niet gekker worden we hebben het echt over kippen hier :)) in het hok van de Serana kippen staan 3 nachthokken. 1 Hele grote, en 2 grote konijnenhokken met bovenverdieping. In 1 van die konijnenhokken slapen 's nachts iets minder dan de helft van de kippetjes. Het andere konijnhok is tijdelijk leeg in de nachten en gebruikten ze om eitjes te leggen die ze niet uitbroeden en het allergrootste hok daar slaapt de rest en ligt 1 kip te broeden op 2 eitjes. In dat konijnenhok waar ze in de nacht zitten lager er 4 kippen te broeden op totaal 6 eieren. Jeetje het lijkt onderhand wel een rebus of woordspel als ik het zo opnoem. Anyway, in dat konijnenhok waren de eerste 3 kuikentjes geboren. Maar die moeder kippetjes zijn niet altijd even lief. Sowieso niet voor elkaar en vaak al helemaal niet voor een kuikentje. Tevens was dit hok open met een trappetje naar beneden en een trappetje omhoog. Ik ken mezelf inmiddels en weet dat als ik die kuikens daar laat zitten ik om de 5 minuten naar dat hok toe wil om te zien of er niet 1 is uitgevallen of dat er 1 wordt gesloopt door een gefrustreerde moeder kip. Tja, wie zal het zeggen wellicht hebben die ook last van een huil-kuiken en daar kun je best een kort lontje van krijgen... Ik heb zo een warboel in mijn hoofd dat ik zelf niet eens meer weet hoe ik het verder wil verwoorden. Ik zal proberen kort te zijn 1 moeder kip naar het leegstaande konijnenhok met de 3 kuikens. Toch maar 1 kuiken terug naar het andere hok omdat er een kip bleef tokken om haar kuiken. Dit hok kon dus niet afgesloten. In de avond nog wezen kijken alles leek goed, kuiken zat nog veilig op de 1e etage maar in de ochtend lag het kuiken koud en morsdood op het zand. Oh, dan staan er echt tranen in mijn ogen. Vind ik echt erg... Ook een schuldgevoel bekruipt mij dan, had ik het kuiken toch maar opgesloten bij die andere 2.... Anderzijds weet ik ook dat ik de natuur zijn gang moet laten gaan, echter met mijn kuiken kinders lukt dat niet heel goed. Dus fungeer ik in deze dagen als adoptiebureau voor kuikens en plaats ik de kuikens over naar het dichte hok met 1 moeder kip. Klein detail dit konijnenhok til ik in de ochtend naar het gras zodat moeder kip en kuikens op de 1e en begane grond kunnen bivakkeren en in de avond zet ik het konijnenhok weer op zijn plaats in het kippenhok. Zo hou ik mezelf (en de anderen hier) aardig bezig, dat begrijp je zeker wel :).

Goed dit verhaal is alweer veel te lang en omslachtig en dan heb ik nog niet eens mijn avontuur van de Endodontoloog verteld, of van de kamikaze duif die door de storm echt op de boom knalde in plaats van erin, of van Queen (paard) die helemaal onder de bulten en open plekken zit, of Coco (paardje) die ineens koorts heeft en niet wil eten, of mijn wantsen-verzameldoosje in de slaapkamer, mijn nek die nog steeds helemaal onder de bulten zit en jeukt, Chris die veel te lang haar heeft en die mij gewoon niet laat knippen, mijn eigen haar maar niet over te beginnen en zo kan ik echt nog wel even doorgaan. MAAR dat doe ik dit keer niet. Goed hè, ik laat het hierbij en ga lekker slapen. Althans daar ga ik voor....

Fijne avond.