Maandag 29 januari 2024....

OH MY LORD, de uitslag van de CT was wederom stabiel, dus goed! Ik kan met geen woorden omschrijven hoe opgelucht ik ben. Daarbij ook niet omschrijven hoe bang ik was! De angsten van de laatste maanden waren enorm. Het verlies om me heen van dierbaren. De angst en onzekerheden die gewoon inherent zijn aan het leven waren bij mij echt factor 100. Al die jaren heb ik best mezelf goed staande gehouden en ben ik van het positieve uitblijven gaan. Dit was echter de laatste maanden niet meer aanwezig. Ik was eerlijk gezegd een beetje een wrak, trok mezelf terug in mijn schulp en ons eigen eiland. En dat besef is er nu wel, dit is niet goed.

De oncoloog gaf ook aan dat ik niet de persoon was die ze altijd voor zich had, opgewekt, opgeruimd en strijdvaardig. En daar moet ik wel echt iets aan doen en mee doen. Chris en ik hebben het daar de laatste tijd ook wel vaker over gehad. Dus daar gaan we nu serieus mee aan het werk. Dus op zoek naar een goede psycholoog! Als er bij het eerste gesprek wordt gezegd, dat het inderdaad moeilijk is en dat dat gevoel er mag zijn…. Dan is dat niet de juiste persoon voor bij mij. Mijn mindset moet weer terug naar mezelf, ik moet weer terug naar mezelf de kern van mijn zijn. Gewoon ik, een onbekende maar niet voor zichzelf! Daar moet ik weer vertrouwd mee raken.

Dus dat! Op dit moment zitten we dus in auto op de terugweg naar huis. Opgelucht, enorm opgelucht. Tegelijkertijd ook een beetje met een schuld gevoel, er zijn zoveel mensen die dit geluk niet hebben gehad. Ik denk dan terug aan Desiree, Willem, Wendy, Claartje zij die te snel zijn gegaan en dat geluk niet hebben gehad. Echter dit moet ik niet op mijzelf betrekken. Voor nu is het goed en dat moeten we vieren!

Tot snel met vernieuwde energie! ♡