Maastricht 5 juli 2021....

Er zit veel meer in je dan je voor mogelijk houdt. Wees nieuwsgierig. Heb lef. Volg je hart en ontdek waar je uitkomt.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter. Nou dat er veel in me zit dag bleek op het kleinste kamertje wel 🤣. Denk dat ik onbewust toch meer zenuwen heb als ik al denk dat ik heb... dat nu even denkende.

Vandaag maandag 5 juli alweer, gewoon al over de helft van dit jaar. Ongelooflijk hoe de tijd voorbij vliegt. Maar je weet wat ze zeggen . Time flies when you are having fun! Dus dat zal ik dan toch ook wel meer hebben als ik denk... toch?

We zitten momenteel in de auto onderweg naar Maastricht. Om 11 uur hebben we de afspraak met de oncoloog uitslag scan en de check up. Ik dacht vanmorgen me maar weer eens een keertje op te tutten dus een verflaagje op mijn gezicht, beetje kleur op de lippen en soortgelijke kleuren boven mijn ogen. Als finishing touch een lekkere laag mascara. Haren in model geföhnd, het kon niet op zeg maar. En eerlijk is eerlijk het was toch fijn mezelf zo weer eens in de spiegel te zien. Zelfs op tijd klaar, geluk kruisje bij mijn moeder gehaald, limonade in de beker medicijnen ingenomen en helemaal op tijd in de auto!! Moet wel erbij vermelden dat Chris echt alles (alle dieren) alleen heeft gedaan omdat ik het dus te druk had met, jawel mezelf! Nu zitten we echter 25 minuten in de auto en lopen er zwarte tranen over mijn gezicht. Niet van verdriet of zo maar mijn ogen kunnen de make-up denk even niet aan. Gevolg....🦝. Ach ja, het is niet anders en gelukkig (of juist niet) heb ik geen waterproof op dus is het zo weggepoetst.

Na mijn vorige blog te hebben gepost schoot er ineens door mij heen dat ik de kleine kuikentjes vergeten was op te sluiten. Dit doe ik meestal 's nachts dat er niets mee kan gebeuren. Ik heb voorgaande jaren best wat platgedrukte kuikentjes gehad doordat ze ervoor kiezen met 20 op 1 hoop in t kleinste hok te slapen. Dit terwijl er nog 2 grotere hokken staan. Kwestie lekker knus denk ik, anyway die kleine kuikentjes overleven dat niet. Maar lang verhaal kort ik, in de stromende regen, naar het kippenhok. Daar aangekomen scheen ik met de zaklamp van mijn telefoon waar ik liep. Ineens een hoop gefladder en een grote schaduw voor me. Eerst dag ik wauw een uil! Maar eenmaal de zaklamp erop en iets dichterbij bleek het een buizerd. Shit..... mijn kippies!!! Ik Chris bellen of hij wil helpen dat beest uit het hok te krijgen. Die kwam gelijk, met de nodige attributen, en na 1 minuut.. wat denk je... batterij telefoon leeg. En geloof me als ik zeg dat het echt hard regende 🙈. Chris zei een paar niet te herhalen worden en ging op huis aan om zaklampen te halen. Ondertussen kreeg ik door dat de buizerd door een groot gat in het net naar binnen was gekomen. Trapte ik op een dode kip, wat met lamp een half haantje bleek.... Toen Chris terug kwam duurde het even voor ik de buizerd op een mestverspreider omhoog door het gat kon gooien. Het lelijke beest was niet zo eenvoudig in het hoekje te drijven en keek daarbij echt heel vals 🤣. Probleem 1 opgelost, schade opgenomen wat resulteerde in 1 dood haantje en 1 dood kuikentje... kon erger want hij had natuurlijk vrijspel in dat hok. Toch maar besloten om het hok direct weer dicht proberen te krijgen dus daar stonden we na 3 kwartier drijfnat aan de achterdeur....

Inmiddels zitten we in de wachtkamer en is het 2 over 11. Ik ga er voor nu een einde aan breien want ik ben echt zo misselijk.... Stomme zenuwen laten we hopen allemaal voor niets 🍀

Wauw, Wauw en nog eens Wauw! Het is nog steeds stabiel!! Volgens de oncoloog behoor ik tot de "lucky few" waarbij het na de therapieën binnen 2 jaar niet weer aanwakkert. Ik moet de vlekken op mijn lichaam goed blijven monitoren omdat deze aangeven dat het immuunsysteem nog steeds de goede mindset/reset heeft maar hoef pas over 1 jaar terug te komen 🥳 #kanwelvandedakenschreeuwen #zoopgelucht #dankbaar #zoblij #beatmelanoma

De misselijkheid heeft plaats gemaakt voor een enorm gevoel van blijheid, pffff....

Fijne dag! De mijne kan echt even niet meer stuk ❤