Nieuwe ronde, nieuwe kansen....

Het is nooit te laat om verliefd te worden, om te dromen, om jezelf te vinden en om een groter doel in je leven te volgen.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter. Een mooie quote vind ik persoonlijk. Het stukje verliefd worden kan uit meerdere soorten verliefdheden bestaan en heeft voor mij in deze niet de verliefdheid tussen mensen maar om maar een gek voorbeeld te noemen je kunt zelfs verliefd worden op een keuken of op een bankstel 🤩. Dromen, ik denk dat je altijd moet blijven dromen. Niet alleen over haalbare doelen maar ook het grote dromen, je kunt er zo lekker in weg varen in de grijze massa waardoor ik (ik kan natuurlijk alleen maar voor mezelf spreken) echt een lach op mijn gezicht kan krijgen alleen al door het dromen. Dromen zijn er in zoveel variaties en daarbij komt het laatste stukje in de quote erbij als je in je dromen jezelf kunt vinden en daarmee je leven verrijken. Daarmee is het eigenlijk een soort van optelsom met als uitkomst een gelukzalig gevoel. En dan kan dan weer op een lange termijn of een korte termijn zijn, bijvoorbeeld even die lach op je gezicht!

Waar een quote al niet toe kan leiden 😊. Vandaag een week geleden dat ik alweer thuis kwam uit mijn (gelukkig) korte ziekenhuis opname. En in die week is er best wel weer wat hectiek geweest. De pillen maakten me slaperig en een beetje apathisch maar helaas had ik dus toch nog 3 grote aanvallen gehad.

Ik had al aangegeven in mijn vorige blog dat ik er eentje had gehad. Helaas had ik er maandag ook eentje en dinsdag een heftige die ik niet voelde aankomen. Op de badkamer, Chris stond zijn tanden te poetsen en zag mij in de spiegel voorbij komen vallen 🤔. Ik heb dus nu een flinke bult op mijn voorhoofd die al mooi aan het kleuren is.

Dinsdagochtend had ik zoals besproken gebeld met Kempenhaege en kreeg een belafspraak met de neuroloog op woensdag om half 11. Ik gaf aan hoe alles was verlopen en hij gaf eigenlijk aan dat hij bij zijn standpunt (PNEA) bleef. Maar omdat Maastricht aanstuurde op een langdurige opname zou ik op de wachtlijst worden gezet. De verwachte datum februari 2022 en dan voor een 48-uurs opname. Op mijn vraag of het normaal was dat ik nog aanvallen had gehad nu ik de medicijnen slikte, reageerde hij eigenlijk nauwelijks, ik mag het niet denken of zeggen dus ben ik blij met mijn blog en schrijf het gewoon, het leek net of hij terwijl we belden een sudoko puzzel aan het maken was. Met andere woorden het wekte op mij indruk: desinteresse. Dat is natuurlijk ook moeilijk met belafspraken en vooral als je net als ik een levendige fantasie hebt en graag invult wat een ander denkt of doet!

Na dit telefoongesprek heb ik donderdagochtend een mailtje naar de neuroloog in Maastricht gestuurd zoals afgesproken. Diezelfde middag belde de neuroloog terug. Ik deed mijn verhaal en de neuroloog was eigenlijk een beetje teleurgesteld in de gang van zaken, begreep ik er min of meer uit. Vooral dat het weer vooruit wordt geschoven en dit ook risico's met zich mee brengt. Omdat de pillen geen enkel effect leken te hebben na een week gebruik, is er overleg geweest met de epileptoloog van Maastricht. En nu heb ik sinds donderdag dus nieuwe medicatie: Levetiracetam 2 x daags 1 tablet. Ik en Chris moeten goed opletten of mijn gemoedstoestand veranderd, wat mij natuurlijk al direct zorgen baart, ik kan agressief worden of kan mezelf willen verwonden en zelfs wordt er over zelfdoding gesproken. Oké dan..... van alle medicatie die ik ooit heb gekregen sinds ik kanker heb, heb ik echt mega veel bijwerkingen gekregen en heb ik nu ook een beetje anst voor deze pillen. Maar dan toch overwint mijn logische verstand het van de angst want die aanvallen zijn echt niet oké en beïnvloeden het dagelijkse leven ook te veel. Dus slik ik nu sinds gisterenavond deze nieuwe medicatie. Nog niets over te zeggen behalve dat ik mega moe ben. Nu ben ik natuurlijk altijd al moe 😌, maar nu even moe en slaperig. Ik heb vanmiddag gewoon 4 uur geslapen totdat Chris me wakker maakte om te zeggen dat Veerle er was om Fayenne te rijden. Ik trok weer gewoon de deken over mijn hoofd en zei dat ik wilde slapen. Normaal gesproken veer ik (oké, dat is wel heel optimistisch getypt ik kom nl langzaam en houterig overeind 😊) uit bed en snel me naar stal om te poetsen en op te zadelen... nu even niet dus. Tja en nu is het even over achten en zit ik met een zwaar hoofd en zware benen even mijn verhaaltje te typen... that's it.

Hoogtepunten deze dagen:

• Een heerlijk weerzien met lieve fijne mensen
• Het heerlijke weer buiten
• Mijn haren weer netjes geverfd en geknipt
• Om maar niet te spreken over de hoogtepunten op de eerste etage 😁😁

Dieptepunten deze dagen:

• Dekenwissels paarden.... (stapmolen-deken, nacht-deken, weide-deken, zweet-deken en de kleintjes alleen nacht en dag gelukkig)
• 3 Aanvallen, 1 zware en een buil op mijn voorhoofd
• Kloven aan mijn handen... nu al...

Dus lieve mensen, pluk de dag en geniet van al het moois en de slechte of klote momenten.... gewoon niet meer over nadenken en kracht putten uit de mooie dingen, groot of klein...

Fijn weekend