Oosterhout 12 augustus 2021....

Er is niets in de wereld wat je zo in de war kan brengen als je eigen gedachten. Ga bewust met je gedachtenkracht om.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter. Ik denk dat we allemaal wel legio voorbeelden kennen van de kracht in je grijze massa. De meest onhandige vind ik altijd als ik denk dat ik echt niet hoef te plassen, echt niet. Oh ja, ik moet.

Vandaag 12 augustus en reden dat ik weer een blog schrijf is omdat ik nu even gewoon weg echt niets te doen heb, waarom? Ik zit momenteel voor een 24 uurs-opname in het Kempenhaege instituut (geloof dat het een instituut is) in Oosterhout. Mijn hoofd is helemaal beplakt met electroden en ik zit echt in een aflevering van Big Brother is watching! Overal, behalve op de badkamer, hangen camera's die mij registreren. De electroden doen dat ook maar dan met een soort grafiekinformatie en uiteraard de camera's met beeldmateriaal. En zo hopen we nu een oorzaak te vinden voor het 'wegvallen' of de 'aanvallen' die mij en eigenlijk iedereen dicht om ons heen terroriseren. Vanmorgen moesten we om 9 uur al thuis wegrijden omdat we om half 11 in Oosterhout moesten zijn. Ik was gewoon ruim op tijd klaar omdat ik niets aan me haar kon doen (moest schoon en klitvrij zijn) en make-up ook geen zin had. Dus koffertje, dat al klaar stond, dichtgedaan nadat ik de tandenborstel en toch ook maar de haarborstel erin had gedaan. En daar gingen we. Gelukkig ruim op tijd zodat ik van Chris nog 10 minuten kreeg om bij de boekhandel een paar boekjes te halen. Wat wonderbaarlijk, mede door de goede hulp van Rian, ook nog lukte! Dus roddelbladen en een puzzelboekje en naar ... eerst de Shell. We moesten ook nog tanken dus daar heb ik voor mijn allesie een dubbele koffie gehaald en mezelf verwend met een heerlijke ... warme chocolademelk. Het smaakte heerlijke ondanks het buiten gewoon al 21º was 😂. De autorit ging voorspoedig en omdat ik in eerste instantie dacht dat ik dus hier helemaal geen telefoon of internet zou hebben heb ik in de auto, heel gezellig, een dik uur op mijn telefoon gezeten.

Eenmaal aangekomen in Oosterhout aangemeld bij de balie. En na een plasje en 10 minuten wachten mochten we door naar de 1e verdieping. Waar we een grandtour kregen over de afdeling. Bestaande uit; veel gangen, nog meer gangen en kamertjes en uiteindelijk de huiskamer (mijn overdag verblijf en eetruimte). Daarna volgde intake en de uitleg. Hierna werd ik naar 'mijn' kamer gebracht. Best indrukwekkend gewoon 3 camera's op een kleine 1.5 meter van het (ziekenhuis) bed. Spulletjes op de kamer gelaten en op naar de 'kapsalon' of de 'beautysalon'. Het gangencomplex leek nu nog ingewikkelder omdat we nu door een deurtje gingen waardoor de gangen ineens een stuk kleiner en minder lang werden. Ik heb nu besloten als je ooit wil dat iemand denkt dat je bijvoorbeeld een groot gebouw, huis of kantoor hebt je gewoon overal kamertjes moet maken en daardoorheen een labyrint van gangen! Vergeet dan niet de sluipgangetjes anders loop je je geheid de rambam!

Maar goed aangekomen bij deze kamer kwam het afscheid van Chris en hoewel ik weet dat er niets kan en zal gebeuren wat anders is als thuis, kwam toen wel een beetje de spanning. Ik mocht het kamertje in na een laatste zoen, en daar zat ik in de behandelstoel. Een aardige mevrouw (alleen hier gekleed in verschillende schorten blauw zijn de laboranten en wit is de kleur van de verpleegkundigen) in het blauw maakte mij klaar voor de electroden. Eerst werd mijn hoofd op alle manieren gemeten en vervolgens volgden een peeling (vetvrij maken) en het kleimasker (om de electroden vast te plakken) en daarna was ik getransformeerd in, tja een soort wandelende dradenbol met plakkers.

Terwijl de eerste plakkers erop gingen voelde ik dat ik een aanval kreeg en ja hoor, daar ging ik. Precies nu er nog geen registratie was en geen camera's. Gelukkig waren de laboranten met zijn 2en en hebben ze alles geregistreerd. Vervolgens hebben ze het met zijn tweeën allemaal op de plek geplakt en mocht ik naar 'mijn' slaapkamer. Daar werd ik aangesloten op een computer en moest ik een paar keer met mijn ogen liggen knipperen  en ontspannen zijn (yep, heel relaxed...) na deze 'oefening' volgde er een soort trigger methode (denk ik) en moest ik 5 minuten heel hard in en uit ademen. Nou geloof me als ik zeg dat ik er voor de volle 100% voor ging ik lag werkelijk te puffen en zuchten tot mijn vingers en voeten begonnen te tintelen en ik gewoon moe was van het ademen... Vreemde gewaarwording. Het tintelen van de voeten en handen is normaal omdat je oppervlakkig ademt krijg je niet meer genoeg zuurstof naar bepaalde gebieden. Dit trok ook na 5 minuten weer weg. 'Helaas' heeft het geen nieuwe aanval opgewekt. Na deze oefeningen mocht ik plaatsnemen in de huiskamer waar ik van 12 tot 1 in de relaxfauteuil heb gezeten met een prullenbak omgekeerd als voetenbankje! Daarna werd mijn lunch geserveerd, ja echt geserveerd! In burgerkleding loopt hier ook nog eens een lieve dame rond die mij op de wenken bediend. Het gebouw en de gangen zijn niet uitnodigend maar ik moet zeggen de service en all-in formule spreken me wel aan 😇.

Na toch wel lekker en te veel te hebben gegeten heb ik geprobeerd om wakker te blijven maar mijn ogen gingen branden en ik zat alleen maar te gapen. Dus even geappt (ik moet even zeggen dat ik ZO blij ben met het internet op de WiFi, can not describe that feeling 🤩) met Chris en besloten toch maar even gewoon naar bed te gaan voor mijn middagdutje, net als thuis. De wekker om half 4 gezet en luisterboek aan en geslapen tot kwart over 3. Gelijk nadat ik rechtop ging zitten stond er een 'nieuwe' andere verpleger in 'mijn' kamer die mij naar de huiskamer hielp. Ik zit namelijk gekoppeld aan een kastje wat aan het netwerk zit en als ik naar de wc moet of van huiskamer naar slaapkamer ga moet deze omgezet worden. Dit verplaatst de verpleging voor je zodat het in het juiste netwerk hangt en alles goed werkt.

Goed inmiddels is het bijna 5 uur en zijn ze aan het avondeten begonnen. Voor mij Pasta Carbonara ik hoop dat het net zo lekker smaakt als dat ik hem nu in mijn hoofd heb zitten 😎.

Wordt vervolgd...