Terugblik afgelopen dagen....

De beste en liefste dingen in het leven kun je niet kopen: het vogelgezang in de ochtendgloren, de regenboog in de lucht. De magie van de steren en het wonder van het licht.

Maar weer eens één van de kalender geplukt! Welleswaar van de 31e maart maar, ik vond het een mooie. Om maar gelijk even de toon van de blog te zetten, ik heb echt slecht geslapen en ondanks dat ik vanmiddag langer als gebruikelijk op bed heb gelegen voel ik me brak... Net even te veel en te ver gegaan, en ja dan fluit je lichaam je vanzelf terug... and it did!

Maar om te laten zien dat er altijd lichtpuntjes zijn begin ik maar wat ik al twee dagen vergeten ben.... De vliegtickets worden vergoed!!! Ongelooflijk maar blij mee. Zaterdagochtend kreeg ik een mailtje, gewoon een standaard opgesteld Word document met één persoonlijk regeltje, wij wensen u veel sterkte toe. Geen uitweiding waarom nu opeens wel, maar gewoon: het is opnieuw beoordeeld en that's it. Maar desalniettemin blij met de herbeoordeling. Inmiddels weet ik van Janneke dat er meer mensen zijn met kanker die precies hetzelfde hebben meegemaakt. Maar goed, het is klaar nu deze strijd heb ik alvast gewonnen!

Pasen, wat kan ik daar na 2 dagen nog over zeggen... zaterdag zouden we om het voor mij gemakkelijk te maken eigenlijk chinees halen, echter had ik die ochtend het witte goud bij de groenteboer zien liggen en was het idee (en min of meer de afspraak) dat we chinees zouden eten snel vervlogen. Wie verkiest er nu chinees boven asperges? Ik denk trouwens dat er best mensen zijn die het niet lekker vinden maar in onze familie...hmmm! Dus dat nam uiteraard al meer werk met zich mee dan chinees halen... Hoewel, zondag aten we dus wel chinees en dat bleek nog een flinke opgave voor zo'n veeleisende familie J. Het zoeken van de juiste gerechten duurde bijna net zo lang als de bereidingstijd van de asperges en pasta! Maar goed, de asperges waren weer fenomenaal lekker, iedereen heeft er echt van genoten. En de chinees, tja op de één of andere manier kunnen mijn ingewanden (luguber woord vind ik dat even tussen ons genomen) dat niet aan. Ik beperk me al tot mihoen en saté maar ook dat zorgt voor maagpijn, wat weer resulteert in een langdurige buikpijn... Helaas dit keer ook weer. Tussen de twee maaltijden in, hebben we een ontzettende leuke tijd gehad met elkaar, kadootjes voor de kids en de blije gezichtjes een kadootje voor mij! Omdat het weer niet echt heel denderend was, hadden we besloten (Janneke en ik) om de eieren te verstoppen in de nishut. Vorig jaar kregen ze voor een bepaalde kleur gevonden ei een aantal punten en daarmee konden ze 'winkelen' in de cadeau-shop. Nu vond ik dat weer 'te gewoon' dus wilde ik touwtje trekken (dat vond ik vroeger altijd zo geweldig leuk) en grabbelen (ook altijd spannend) en zo hebben Janneke en ik het ook gedaan. Het was nog even puzzelen hoe het touwtje trekken moest gebeuren maar de paardentrailer bood mogelijkheden dus die hebben we benut. Het eieren zoeken was ook echt leuk, een ge-ren van hot naar her en zoeken maar. Daarna tellen, touwtje trekken, grabbelen, naar binnen en kadootjes uitzoeken en uitpakken! Het was weer een geslaagd paasfeest. Zondagavond kreeg ik op bed een heel naar gevoel, ik dacht dat het mijn hart was. Alles was verkrampt en mijn krampachtige manier van denken (OMG dadelijk ga ik dood aan een hartaanval en niet aan kanker...) werkte niet bevorderlijk op dat gevoel. Dus paniek (en dat terwijl ik met mijn twee neefjes lekker op bed een film lag te kijken...die weten overigens niet dat ik nadat hun weg waren ik heb liggen huilen...) gelukkig surrogaat moeder Tineke en surrogaat zus Linda bij mij op bed waardoor ik redelijk snel weer rustig werd. Na de rust kwam wel het verdriet en de waarheid weer even kei hard binnen, zo vreemd als je zo geniet dat dat dan toch binnen sluipt... Maar goed, slaappil genomen en volgens mij (ik weet het gewoon echt niet meer) redelijk geslapen (de eerste nacht dat iedereen er was, was het weer drama). Die ochtend wederom een heerlijk ontbijt waarna ik, net als de dag ervoor, even ben gaan slapen. De rest ging naar de boerderij van Frank en Anita om lammetjes te knuffelen, ze waren echter snel terug omdat het echt mega druk was. Gewoon file hier in Heythuysen. In de middag is iedereen weer vertrokken en ben ik de paardjes gaan doen. Ik had volgens mij een adrenaline stoot van vermoeidheid...Daarna naar bed, slecht geslapen en veel last van mijn buik. Kort samengevat (in de blog lijkt het wellicht alleen maar erg en vermoeiend) het was echt geweldig leuk en gezellig, nu na 4 dagen veel mensen is bij mij echter de koek even op... Dus even bijtanken en rustig aandoen. En als het goed gaat.... Donderdagavond of vrijdag naar Nieuw en St Joosland voor dressuurplezier!

Fijne avond.

PS 1 Morgen wordt Poes gesteriliseerd....

PS 2 Volgens mij is ze zwanger....