Tikkeltje overmoedig.....

Geniet van vandaag. Gisteren is voorbij en morgen is je nooit beloofd.

Aldus VoorPositiviteit op Twitter. En zo is het maar net lieve mensen. Ik dacht er vanavond nog aan toen de zon onderging... Probeer niet alles als vanzelfsprekend te zien want alles is een gift.

En daar zijn we weer, klaar voor een nieuwe episode uit het leven van... mij! Afgelopen weken goede dagen met mooie momenten en slechte dagen met jawel klote momenten... Daarom een passende quote op VoorPositiviteit voor mij weer vandaag op Twitter.

Vandaag ben ik getroffen door een beetje 'miscommunicatie' met mijn eigen ik (ja ik weet het dit gebeurd wel vaker). De dag was relatief goed begonnen, half negen eruit daarvoor goed geslapen en volgens Chris luid gesnurkt (zo vervelend 😜) lekker ontbeten, beetje gelezen en daarna met moeders naar Roermond omdat ik mijn zinnen op een bepaalde broek had gezet. Tja en als ik mijn zinnen ergens op zet... moet dat over het algemeen ook wel direct gebeuren Ze zeggen wel eens: wat in mijn kop zit, zit niet in mijn kont😎. Dus met mams naar Roermond. Daar aangekomen in één rechte lijn naar Berden, echter zagen mijn moeder en ik een leuke nieuwe etalage van een winkel die we eigenlijk nog niet kenden. En daar gaat het over het algemeen dan fout 😎. Dus broek gehaald (passen doe ik nooit aan) en omdat de broek er ook in een andere kleur nog hing in mijn maat die ook maar direct mee gepakt. Vervolgens een spijkerbroek voor Chris en nog een spijkerbroek voor mij. Op de een of andere manier slijt ik spijkerbroeken harder als mijn onderbroeken... hmmm best vreemd! Ook kwam ik nog een leuke bodywarmer tegen dus dacht ik... afgeprijsd.... Voor mij! Dus met best een stapel over mijn arm naar de kassa. Moeders had ook nog wat leuke items gescored, dus waren we, echt waar, in 20 minuten bij de kassa. Daar begon het sociale gebeuren wat mijn moeder zo gemist heeft. De ene anekdote en de andere vlogen voorbij om nog maar niet te spreken over de, .. mijn moeder zei vroeger altijd... maar ja, ik snap het ergens wel en het was voor ons (de mensen achter ons iets minder 😉) best even gezellig. Eenmaal buiten zouden we eigenlijk weer direct naar de auto gaan, maar ja... die nieuwe etalage en dus nieuwe winkel lonkte ons wel heel erg. Ach, we kunnen best even kijken zei mijn moeder. Zo gezegd zo gedaan. Ook dit rondje winkelrek duurde om precies te zijn 20 minuten en in die 20 minuten had ik een leuke (tenminste dat vind ik) blouse en vest en nog een tweetal topjes. Deze 2 topjes waren ook in de uitverkoop wat het in mijn hoofd dan weer goedmaakte! Ook moeders heeft een mooie blouse en een leuk setje voor de kerst (je kan er beter vroeg bij zijn) gescored. Precies een uur later reden we weer terug naar Heytse, beide met 2 volle tassen en beide bekaf. We hadden niet eens de puf om koffie te drinken, dus dat zegt al heel wat.

Omdat het blad weer heerlijk aan het vallen is moest ik weer genoeg Aspen in slaan voor de bladblazer. Ik dacht snel even langs de Welkoop in Heythuysen te rijden maar die was dicht. Dus moesten we maar naar Panningen. Dus helemaal daarheen (8 km van huis) en een winkelwagen gepakt. Ik moest ook kippenmeel hebben want gisteren is er een klein kuikentje geboren en die moet natuurlijk ook voorzien worden van de juisten ingrediënten. Helaas waren de bolchrysanten ook in de aanbieding waardoor ik ze niet kon weerstaan. Al met al duurde het rondje Welkoop, inclusief reistijd, net zo lang als ons winkeluitje in Roermond. En de auto.... Die was vol! Op zich niet zo'n probleem ware het niet dat alles er dan ook weer uit moet....

Toen eenmaal alles uit de auto was, heb ik snel een broodje gegeten en ben naar bed gegaan. 2 uurtjes geslapen en daarna weer fris en fruitig en een tikkeltje overmoedig mijn bed uitgestapt. Mijn 'to-do' lijstje had ik tijdens het aankleden al aardig volgepropt in mijn hoofd waardoor er denk al een kink in de kabel kwam. De grijze massa wel te verstaan. Het was inmiddels 4 uur en ik moest dus nog van mezelf:

• Lange grassen kort knippen/snoeien
• Paarden binnen zetten
• Noten en blad onder de notenboom verwijderen
• Bladblazen in het kippenhok
• Fayenne longeren
• Kleine paardjes een borstelbeurt geven.

Dus je begrijpt voor de tijd die nog resteerde voor het donker werd, was dit veel en voor mijn aangepaste ikke, veel te veel. Maar ja, de stemming in mijn hoofd was nogal overmoedig dus daar ging ik... uiteindelijk letterlijk en figuurlijk.

Om vijf uur had ik de paarden binnen en had ik met Chris een deel van de siergrassen gekortwiekt. De tijd drong en ik maakte de afweging in mijn hoofd dat de rest van het lijstje toch maar moest wachten tot later. Prioriteit, voor het donker werd, was Fayenne. Ik merkte toen wel al aan mijn hoofd en lichaam dat longeren niet een goede keuze zou zijn. Op een bepaalde manier is het dan net of mijn hersenen drijven in een bak water en dan rondjes draaien, dus nee dat is geen goed plan. Dus kwam ik op het geweldige idee een bosrit te maken. Dit keer niet alleen, ik heb toch in mijn achterhoofd wel het gevoel gehad dat het niet goed zou kunnen gaan. Dus Chris en onze Denise (die heerlijk ouderwets weer eens op bezoek was) wandelend in het bos en ik met mijn telefoon aan en oortjes in al bellend door het bos gedraafd en ook weer een stuk in galop. Maar toen ik Chris en Denise achter me had gelaten na een rondje vooruit te zijn geweest, ging het helaas fout. Wat nog niet eerder was gebeurd gebeurde, ik voelde het gelukkig aankomen dus Chris kwam aangerend ik kon nog afstappen en daar lag ik tegen een boompje aan in het bos. Niet over nadenken welke hond daar zijn sporen al achter had gelaten, ik ging gewoon out.... En dat vind ik echt heel klote. Ik was net weer wat vrijer aan het worden en dacht het wel de baas te worden, echter is dat een utopie en helaas een tikkeltje overmoedig als ik eerlijk ben. Het stukje luister naar je lichaam is toch weer wat naar de achtergrond verdwenen en ach... ik wil dus ik doe. Tja, dan word je even gruwelijk hard terug gefloten. Gelukkig is Denise met panty en jurkje aan op Fayenne terug naar huis gereden en heb ik met Chris romantisch, oké ik was zeiknat van het zweet en slingerde als een dronken tor maar arm in arm 😍, terug naar huis gewandeld. Thuis aangekomen in de stoel gaan zitten terwijl Chris en Denise Fayenne hebben afgezadeld. Toen die eenmaal weer binnen kwamen ben ik in bad gegaan waardoor ik weer een beetje bij ben gekomen.

Moraal van dit verhaal, overmoedigheid kan vervelend zijn 😜!

Fijne avond nog...