Uiterlijk...

Vriendschap kun je nergens kopen, maar is de bron van elk bestaan. Je kunt er enkel maar op hopen eens met een vriend op weg te gaan... (hmm gemiste kans Exloo...)

Zo, dat was alweer de maandag, tenminste we hebben nog een deel van de avond (en ik als bonus de hele nachtJ) maar de dag is voorbij gevlogen. Gisterenavond kreeg ik een super lief appje van Mandy (buufie) of ik misschien een ontspanningsmassage wilde zodat ik lekker zou kunnen slapen. En om daar nou nee tegen te zeggen... Can't do! Dus daar kwam ze... en oh wat heeft die meid toch gouden handen, geweldig (klinkt best raar zo maar puur gericht op de ontspanningsmassage)! Ik heb er echt van genoten, totale ontspanning! Ik was zelfs zo doezelig dat ik omgekeerd in mijn bed in slaap ben gevallen! Even ter verduidelijking mijn hoofd lag gewoon echt op het voeteinde... normaal zou ik het zelfs van mezelf vies vinden maar nu, ik was zo moe ik ga nergens meer om. Om een uur of half elf kwam Chris naar bed en daar werd ik wakker van en weer lekker wakkerder dan wakker. Alle zenders gehad, beneden in huis gestruind (weer niet gegeten), warme melk met stroopwafellikeur gedronken, met Micky gespeeld, Spyker eten gegeven, boek gelezen en uiteindelijk half drie ongeveer weer in slaap gevallen tot vanmorgen 9 uur. Dus al met al als we de uren tellen kom ik wel aan de 7 á 8 uur eindelijk. Heb wel besloten dat ik woensdag aan de oncoloog een slaappil vraag want ik ben echt gewoon zo oververmoeid dat ik echt een drama ben voor anderen maar ook voor mezelf. Dus wordt vervolgd.

Vandaag verder een lekker dagje gehad, beestjes gekroeld en vanmiddag naar Roermond voor "nieuwe" nageltjes. Normaal gesproken vind ik het nooit erg om daar te zitten maar nu, ik weet het niet, ik wilde zo snel mogelijk gewoon weer naar huis. Vreemde was dat ik een compliment kreeg "wat zie je er goed uit!" en dag was zo raar, ja als ik in de spiegel kijk zie ik nog steeds mezelf. Ik moet er zelf nog wel een beetje aan wennen dat het net lachspiegels zijn waar je dikker in wordt maar dat is gewoon hoe de zaken nu eenmaal zijn. En ik heb al eerder aangegeven dat ik er waarschijnlijk niet zo erg mee zit, anders zou ik allang één of ander dieet volgen! Wat ik dus niet doe. Maar, ik dwaal weer af. Wat ik eigenlijk wilde zeggen is hoe raar het is dat je nooit aan de buitenkant kan zien hoe of wat iemand heeft, of juist niet. Neem bijvoorbeeld afgelopen voorjaar. Ik had mijn nieuwe auto net een dikke maand en was toen bezig met de eerste kuur Vemurafenib Cobimetinib. En met die kuur was het echt niet mogelijk om de zon op je te hebben, ik kreeg daar echt brandwonden van. Dus liep ik ten tijden van die kuur altijd met een hoed, om mijn gezicht en hals te beschermen. Afijn, ik kwam bij de Jumbo en er schoot iemand voor mijn auto met zijn auto, dus toen ik daar wat van zei (en echt op een normale manier) kreeg ik het volgende te horen; ,,arrogante verwaande trut, wie dacht ik dan wel niet wie ik was met die patser auto?" Uhm... tja daar ik normaal niet op mijn mondje ben gevallen was ik daar toch echt wel even stil. Ik was nog niet helemaal gewend aan mijn nieuwe manier van leven, laat staan dat ik nadacht over hoe een ander dat zou zien. In plaats van wat te zeggen ben ik gewoon verder gereden en heb een momentje voor mezelf genomen. Mensen zijn echt zo bevooroordeeld over wat ze zien en staan tegenwoordig ook gelijk met die ongezouten mening klaar! En dat kan, lieve medeburger, echt op sommige momenten heel confronterend zijn. Nog zo'n soort voorval had ik met bloedprikken pas. Omdat kankerpatiënten iedere keer als ze een afspraak hebben met de oncoloog bloed moeten laten prikken, krijg je voorrang waar in het ziekenhuis je ook laat prikken. Dit is omdat de uitslag binnen een uur bij de oncoloog moet zijn en deze patiënten anders nog eerder naar het ziekenhuis moeten en daar langer moeten zijn. Wat voor deze patiënten vaak al een hele opgave is. Dus ik naar de balie papieren ingeleverd en gaan zitten in de best wel volle wachtkamer. Eerst volgende die werd geroepen was ik dus, nou je moest eens horen wat sommige mensen tekeer gingen. Hoe kon dat, zij zaten al veel langer te wachten en het zal wel een bekende zijn. Normaal ben ik best rustig daar maar nu was ik echt boos. Sorry mensen, ik heb kanker niet meer te genezen en nee, ik zie er inderdaad normaal uit in jullie ogen maar ik heb een houdbaarheidsdatum gekregen! Toen waren er een paar die mompelden wat maar één bijdehand zei nog iets in de trant van ja, ja, dat kun je wel zeggen maar wie zegt dat dat zo is? Nou, werkelijk welke achterlijke idioot verzint zoiets??? A. Wie verzint het om zoiets te denken en dan B, wie zou zoiets doen? Ik was echt perplext. Maar ja, ben aangelopen want met zulke zielige mensen moet je niet eens willen praten. Mijn schoonmoeder, heeft borstkanker gehad. Zij heeft ook zoiets meegemaakt. Ze had net een chemo behandeling achter de rug en voelde zich beroerd en stond te wachten voor de lift. Komt er een man aan in een scootmobiel die zegt gewoon zou je mij niet voorlaten jullie kunnen gewoon de trap nemen.. Ik bedoel maar, waarom zijn veel mensen zo kortzichtig? En geloof me, ik ben echt niet heilig hoor. Als ik ergens op een terrasje zit vind ik het ook heerlijk om uitvoerig over sommige creaties te roddelen, maar echt dit soort dingen doe je niet. Daarbij ben ik wel altijd eerlijk, als ze mijn mening willen dan krijgt men die. Maar ik zou nooit opzettelijk dingen zeggen terwijl ik een achtergrond niet weet. Chris heeft trouwens besloten als hij ooit kanker krijgt een
T-shirt te laten drukken en dan daarmee in het ziekenhuis rond te lopen. Op de rugzijde staat dan: 'Ik ben ziek heb kanker', wellicht hebben mensen dan iets meer begrip voor diegene? Ach, wie zal het zeggen.