Veel auto weinig dag...

Moge de toekomst jou alle geluk schenken, de vervulling van je dromen, vele vrienden en blijvende liefde.

Nou, dat vind ik wel echt een mooie! Dus daar stem ik volledig mee in! Vannacht gewoon een keer niet geslapen. We moesten er vroeg uit omdat we iets moesten afhandelen helemaal in Apeldoorn. Dat betekende dus om acht uur hier aanrijden. En voor we aanreden moest het hele vee nog gebeuren en niet te vergeten mijn woeste haardos. Want nadat ik heel veel haaruitval heb gehad door de Vemurafenib behandeling groeit het gelukkig weer vrolijk door en jawel met de befaamde krullen van moeders en mijn zus. Op zich best handig zo'n bos krullen (beetje pittig korte vrouwen kapsel waar ik niet zo van hou bij mezelf) opstaan handen erdoor en klaar. Maar dan toch ga ik liever voor de geföhnde coupe... Dat past mij gewoon beter voor mijn eigen gevoel. Dus vanmorgen toen Chris alle dieren ging voeren en de stallen deed stond ik verwoed mijn haar te föhnen. Resultaat was mijn eigen vertrouwde "helmen" kapsel. En ook nog wel aardig gelukt..... totdat ik naar de auto liep in de storm en regen, het was net een lichtschakelaar die omging binnen mooi glad kapsel en buiten twee tellen en hop daar gingen ze weer alle kanten op... pfff daar had ik zo niet mijn best voor gedaan. In de auto (waar we gewoon ook nog eens op tijd in zaten) heb ik nog wel een poging tot "haar bedaren" gedaan, maar nee het moment van mijn spiegelbeeld van die ochtend was ver te zoeken. Maar ja, niets aan te doen helaas. Gelukkig werkten mijn ogen wel mee, ik heb natuurlijk niet meer van die zwoele mooie nepwimpers dus de paar zielige haartjes die er nog zitten wilde ik graag van een laagje of zes mascara voorzien. Wat gelukkig bleef zitten en er niet direct af traande. Yeah, zie je het zit toch wel mee! Na onderweg wat file te hebben gehad toch ruim op tijd op plaats van bestemming gekomen. Daar ons ding gedaan en weer dat hele eind in dat vieze weer terug. En sommige mensen op de snelweg, tjesus wat enorm irritant. Nu weet ik niet of dat aan mijn redelijk korte lontje ligt, of dat gewoon vijfenzestig procent van de autorijdende mens gewoon het verkeersinzicht heeft van een stroopwafel! Het gaat van links naar rechts, of het blijft links ook niet fijn. Dan was er meerdere keren de enorme bumperklever, en hallo waar wilde hij heen voor ons reden nog tig auto's, vervolgens van die enorme vrachtwagens die gewoon even leuk ik weet niet wat in die cabine aan het doen waren, dus hoppa slingerend over de rijstrook. En oh ja, daar was ook de vijfentachtig plusser die gewoon even met vijfenzestig kilometer per uur de invoegstrook verlaat en gewoon de rijbaan op sjokt. Werkelijk, het is dat ze geverfd zijn maar grijze haren zou je ervan krijgen. Ik heb wel het gevoel dat ik een paar belangrijke mis, ja diegene die bumperkleven en die je dan vervolgens voorbij laat en dan doodleuk helemaal drie banen naar links gaan om de uitvoegstrook nog te halen. Ja, je hoort het goed ik begin gewoon echt een holbewoner te worden. Ik kom niet meer genoeg op de snelweg denk ik, en al helemaal niet meer in de spits uiteraard. Tussen deze irritaties door heb ik ook wel lol in mijn eentje met het bestuderen van de medeweggebruiker, van mee zingen tot in de neuspeuteren je passeert het allemaal.

Afijn, we reden op de terugweg over de Midden Peelweg en kwamen langs de familie Donkers, daar waar we nooit spontaan langsrijden, dus stoute schoenen aan en de oprit op. En dan gewoon bellen of het uitkomt... Alsof iemand nee zou zeggen haha, sorry. Gewoon geluk dat ze thuis waren dus snel en gezellig een bakkie (ik uiteraard niet) gedaan. Ook weer iets geleerd over koffie en stukje rechtstaat ja ja nooit te oud om iets op te doen J. Daarna door gereden naar huis, we hoefden immers niet te haasten want Kelly en Mindy hadden kei lief onze beesten verzorgd. Super blij mee! Thuis gekomen waren daar Josje en Sven, snel even de beestjes toch maar naar buiten ondanks het enorme pokkenweer. Weer gezeten en wat gedronken en daarna opgestaan en terug naar de Intratuin omdat één van mijn lichtjes huisjes het niet deed, en ja dat moet natuurlijk niet. Dus daar weer heen, uiteraard weer in de auto met nieuwe spullen.. Ik ben daar echt ZO slecht in. Daarna terug naar de Sligro, besloten om de wijn en het bier toch maar bij de Sligro te halen maar weer te foute keuzes gemaakt volgens mij. Afijn, het is niet anders ik weet nu wel zeker dat het een smakelijke wijn is. Want ik heb daar echt nul verstand van... Nu ik het type twijfel ik weer... heerlijk zo'n innerlijke tweestrijd. Die in de sexy kleding op mijn linkerschouder joelt dat het oké is en goed en die op de rechterschouder strak in het rode lak krijst dat ik het niet kan maken. Geweldig... wat moet je ermee.

Kortom enerverend dagje, uiteraard helemaal aan het einde van mij Latijn nu dus lekker hooi voeren en ik zeg fijne avond.

Er zullen nu ook veel meer schrijffouten inzitten als normaal, ik ben echt moe...