Volle maan en nog veel meer.....

Als je het gevoel hebt dat je alles aan het verliezen bent, herinner jezelf er dan aan dat ook bomen ieder jaar hun bladeren verliezen. De bomen blijven sterk en laten zien dat er ook weer betere tijden komen.

Ik ben lekker pessimistisch en denk dan gelijk, ooit gaan die bomen ook dood en bij sommige komt het niet tot de natuurlijke cirkel van het leven maar worden ze omgehakt. Hmmm, net als bij de mens eigenlijk ook de boom wordt oud en gaat dood, wordt ziek en blijft of leven of gaat dood of door geweld door derden geveld.

Lekker vrolijk begin van mijn hersenspinsels, niet? Het is nu kwart over 1 (nacht) en ik ben wakker. Ik werd wakker van de steken in mijn buik. Gelukkig de herkenbare steken, time to go to the toilet steken. Dus eruit en naar de badkamer, daar zag ik de maan in haar (of zijn) volle glorie door het raam schijnen. Als ik zoiets zie ben ik altijd onder de indruk van de verschijnselen van de natuur. Door de dag, en dus ook nacht, heen zijn er zoveel mooie dingen te zien waar we eigenlijk helemaal niet bij stil staan. Kleine kadootjes noem ik het maar, dus nadat ik een grote (hele grote) boodschap had gedaan heb ik nog even staan kijken. Ongelooflijk hoe helder het dan ook is, mooi! Terug in bed heb ik een paar keer links en rechts omgedraaid maar was te wakker. Wellicht te veel overdag geslapen afgelopen twee dagen omdat ik echt veel last had van mijn rug, misselijk was en uiteraard moe gewoon ongelooflijk moe. Dat blijft echt wel bizar hoor om gewoon maar moe te zijn van het niets doen. Ja, ja, ik weet dat mijn lichaam hard aan het werk is voor me en dat ik daardoor zo moe ben maar dan toch het is anders als anders. Zelfs na bijna 2 jaar 😊 blijft het een vreemde gewaarwording. Dus, ben ik er net maar uitgegaan en heb ik beneden wat rondgespookt. Beetje bananenmelk gedronken, weer naar de wc geweest (eigenlijk moet ik mezelf nu wegen volgens mij zie ik dan weer een lichtpuntje 😊), nog een beetje bananenmelk gedronken, stukje brie gepakt met de gedachte klein stukje maakt toch niet uit, daarna nog een plakje omdat ik bedacht dat het met honing lekkerder zou smaken, nog een klein stukje en daar bleef het gelukkig bij. Honden helemaal teleurgesteld.... Katten wat te eten gegeven en naar buiten staan staren, ja echt mooi!

Al starend komen alle gedachten weer tot leven, de stemmetjes in mijn hoofd hebben volgens mij één of ander overleg maar ik moet zeggen, het is een kalm overleg en het is best prettig om eraan deel te nemen. Voor diegene die nu in paniekraken en denken dat er echt iets in mijn hoofd niet goed zit, geen paniek in de volksmond noemt men dit gewoon relativeren! Eerst vroeg ik me af waar en wat en of er hierna (het leven) iets is. Ik geloof hier wel in, alleen weet niet wat ik precies geloof of wil geloven. Het heelal met al zijn sterren vind ik een rustgevende gedachte. Ook de onverklaarbare stipjes op een foto (nee, ik hoef geen verklaring wat het is 😉) heb ik wel een beeld bij, de entiteiten. Vandaaruit gingen we (ik en al mijn stemmen) naar het volgende vergaderpunt, wat als... tja, wat als? In dit geval was het; wat als er uitzaaiingen in mijn hoofd zitten? Doordat het erbuiten zo mooi kalm en rustig uitziet waren 'we' het er al snel over eens. Als het zo is, dan is het zo. Dan moeten we ermee dealen. Daar nu mezelf druk over maken heeft totaal geen zin (helder moment door de heldere lucht?) veranderen kunnen we het niet.. En geloof het of niet ik dacht ook nog 'Er zit vast niets in mijn hoofd, dus verspeelde energie.' En daarmee was ook dit punt besproken. Inmiddels moet ik daar toch wel een tijdje voor het raam hebben gestaan want ik besefte ineens dat ik hele koude benen had. Dus nog snel het laatste slokje bananenmelk uit mijn beker en weer naar boven. De trap is altijd wel een confrontatiemomentje, daar merk ik altijd de pijn in mijn gewrichten, en hoewel ik nog braaf op de Wii sta (oké afgelopen dagen dan weer even niet) merk ik nog niet echt of ik soepeler word of meer conditie krijg.... Boven aangekomen even op de IPad wat tv gekeken (we hebben nog steeds geen tv door de antenne van Digitenne....) en toch maar even de laptop gepakt om wat te typen. Ik merk vaak dat ik lig te denken hoe ik schrijf, ook een best aparte gewaarwording.

Afgezien van al het bovenstaande moet ik nog even doorgeven hoe de MRI was gegaan. Ik heb in mijn leven zeker al 2x een MRI gehad, echter wist ik echt niet meer dat het zo´n enorm rot geluid produceerde. Uiteraard had ik een koptelefoon op met de radio maar dat haalde het niet bij het geluid van de MRI... en dat duurde best lang. Moet je voor de grap (hoewel het helemaal niet grappig is natuurlijk dus doe het voor de weet!) eens op YouTube intypen geluid MRI. Dan doe je je ogen dicht en bedenkt dat je ligt met je hoofd vast in een frame op het frame zit een spiegel waar je eerst mee naar voren kan kijken wat de radiologen aan het doen zijn en als ze de kamer verlaten draaien ze hem om zodat je een film kunt kijken van Planet Earth! Hierover later meer.... Afijn je schuift in de buis en dan begint het... Een vriendelijke stem verkondigd van tevoren aan hoe lang de scan duurt. Dus de eerste vermelding was 'Deze scan duurt 1 minuut', GKRRKFKKGRRRR heel hard een minuut lang. Echt adempauze krijg je niet want daar komt de volgende melding 'Deze scan duurt 3 minuten' en dit ging zo maar door met allerlei verschillende irritante tonen. Daarom was het heel fijn dat je en een koptelefoon op hebt met de radio, helaas overstemde die het geluid niet... En ook fijn dat je afleiding hebt in de vorm van een filmpje. Nou dat was dus ook niet helemaal waar, na de eerste mooie beelden te hebben gezien over giraffen kwam daar een poema aan, later meer, en daar ging het gevecht om leven en dood...gadver... moet dit serieus echt nu? Dus ogen dicht geknepen en gewacht tot het leed gedaan was, uiteraard ogen te snel open waardoor ik nog net een paar van die beesten overheerlijk aan het scheuren zag van die mooi giraf.... Gelukkig kwam op dat moment de verpleegkundige contrastvloeistof inspuiten waardoor ik al lachend zei 'nou dat is ook lekker rustgevend dat filmpje...' het gevolg is dat ze mee wilde denken en toen de volgende moordscenes eraan kwamen, die tussen een groep slangen en een of ander groot reptiel, probeerde ze het snel voor me door te spoelen dat zag ik op het scherm het muisteken ging naar de forward knop alleen sprong hij in slow motion, afijn ik moest grinniken omdat het fout ging maar zat nog net hoe die stomme slang (ja, ik weet het is de natuur maar ik wil het niet zien) het reptiel beet en in zijn greep nam, dus ogen weer dichtgeknepen.... Daarna volgende wel een paar mooie beelden, maar zelfs op het laatst toen het over vogels ging moest ik echt een traantje wegpinken. Een mooie witte vogel had echt op een tak (heel knap en kunstig) 1 ei gelegd. Ze gaat even weg (denk naar de Lidl of zo 😊😊) en een andere kutvogel pikt het ei kapot en eet een beetje op, waarschijnlijk niet zijn of haar smaak, en vliegt weer weg.... De witte vogel kwam terug en ik zag (ja, geef toe heb veel fantasie) dat ze heel verdrietig keek.... Wat een verhaal weer he gewoon een MRI-scan 30 minuten of zoiets en dan herrie, zielige filmpjes en een te zachte radio.... Ach.. Het zit erop nu maar hopen op een goede uitslag!

Dus hoewel ik echt ook in het ziekenhuis al veel had liggen slapen liep ik slaapdronken met Chris (zo'n lieve bikkel is geen moment van mijn zijde geweken...heeft wel misbruik gemaakt van diverse slapende foto's van mij te nemen maar ach....zo is het nu eenmaal...) naar de auto terug en omdat alles al dicht was moesten we via een andere weg als normaal en in plaats van de lift hadden we nu een ijzeren trap. En hoe slaapdronken ik ook was ik kreeg echt de slappe lach van Chris. Die liep de trap af en deed een of ander extra stapje (iets wat je echt geoefend moet hebben anders lukt het je echt niet 😊) en dat klikkerdeklakte zo apart dat ik echt perplext stond. A; hij die een tapdans act op de trap uitvoerde en B; hij heeft echt geoefend om het te kunnen, geweldig.... Mijn Chris.... Als ik er nog aan denk schiet ik weer in de lach.. Denise en ik hebben heb dan ook zelfs vandaag nog lekker lopen pesten... we zijn alleen bang dat we het wel een keer dubbel en dwars terug-gepest krijgen 😊. Ook nog bedankje aan iedereen voor de lieve berichtjes wat echt wel steun geeft. Anke, Denise en mijn ouders voor alles thuis draaiende te houden... het was een hele lange dag en Elly en mama en wederom Denise die zaterdag nog de beesten hebben gedaan, zo ook vandaag Fonny! Samen zijn we sterk!

Welterusten voor de nachtbrakers en een fijne maandag voor de wakker worders! Ik hoop dat ik tussen 4 en 5 ook wakker ben want dat is er een maansverduistering te zien.... Zet er overigens geen wekker voor want slaap is nodig en er zijn veel betere fotografen als ik zodat ik het toch kan zien!